Τους υποψήφιους των κομμάτων που διεκδικούν το αξίωμα του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στη θέση του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, παρουσιάζει η Deutche Welle, η οποία κάνει εκτενείς αναφορές στις θέσεις και στην προσωπικότητά τους.
Είναι οι λεγόμενοι Spitzenkandidaten, οι επικεφαλής των κομματικών σχηματισμών που διεκδικούν την ψήφο των Ευρωπαίων.
Κάθε πέντε χρόνια, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το οποίο αποτελείται από τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων της Ε.Ε., προτείνει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έναν υποψήφιο για τη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ο υποψήφιος για τη θέση του προέδρου προτείνεται με βάση την πολιτική κοινοβουλευτική σύνθεση μετά τις εκλογές για την ανάδειξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Κατά κανόνα, ο πρόεδρος επιλέγεται από τη μεγαλύτερη πολιτική ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Εάν τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στηρίξουν τον υποψήφιο με απόλυτη πλειοψηφία, ο υποψήφιος αυτός εκλέγεται. Ο πρόεδρος συμμετέχει σε όλες τις Συνόδους Κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών και έχει το δικαίωμα να προτείνει νέους ευρωπαϊκούς νόμους.
Μανφρεντ Βέμπερ, φιλοευρωπαίος χωρίς όμως χάρισμα
Ο Μανφρεντ Βέμπερ θεωρείται φαβορί. Ο 46χρονος βαυαρός πολιτικός από το συντηρητικό χριστιανοκοινωνικό κόμμα, έκανε εντυπωσιακή καριέρα ως ευρωβουλευτής.
Η προεκλογική του εκστρατεία είναι επιδεικτικά φιλοευρωπαϊκή. Σε σημείο που ήρθε σε αντίθεση με την ίδια την υποστηρίκτριά του, καγκελάριο Μέρκελ, ζητώντας την διακοπή κατασκευής του ρωσικού αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2 μέσω Γερμανίας.
Σε επίπεδο συμπεριφοράς και πεποιθήσεων είναι άκρως συντηρητικός, χριστιανός αλλά μετριοπαθής και ρεαλιστής. Έχει γνώση των ιδιοτήτων που χρειάζεται ένας πρόεδρος της Επιτροπής. Για πολλούς έδειξε μεγάλη ανοχή απέναντι στον Ούγγρο πρωθυπουργό Βίκτορ Όρμπαν σε σχέση με την προσφυγική πολιτική, μέχρις ότου τον απέκλεισε από το ΕΛΚ γιατί πρόσβαλε τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ σε μιαν αφίσα.
«Η φύλαξη των εξωτερικών συνόρων είναι προϋπόθεση για μια λογική προσφυγική πολιτική, τα κράτη αποφασίζουν ποιος μπαίνει στην Ευρώπη και όχι τα κυκλώματα λαθραίας διακίνησης ανθρώπων» υποστηρίζει.
Ο Μάνφρεντ Βέμπερ είναι ένας ισορροπημένος Spitzenkandidat (επικεφαλής κόμματος), που θα μπορούσε να προσελκύσει ψήφους κι από άλλα κόμματα. Του λείπουν όμως το χάρισμα, η κυβερνητική εμπειρία και η αναγνωσιμότητα. Σε περίπτωση που καταφέρει να γίνει πρόεδρος της Επιτροπής, θα ήταν ο πρώτος Γερμανός μετά από 50 χρόνια.
Τίμερμανς: Κοσμοπολίτης αλλά το κόμμα του δε θα έρθει πρώτο
Αυτό που λείπει από τον Βέμπερ διαθέτει το Ολλανδός Φρανς Τίμερμανς, από τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές, που αποτελούν τη δεύτερη σε ισχύ πολιτική ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Είναι κοσμοπολίτης και μιλά αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά, ρωσικά και ιταλικά. Στην προσφυγική πολιτική τάχθηκε κι αυτός υπέρ αυστηρότερων ελέγχων των συνόρων, αλλά εξήρε δημοσίως την ανθρωπιά της προσφυγικής πολιτικής της Μέρκελ. “Έσωσε τότε την Ευρώπη” είπε.
Ο Τίμερμανς μάχεται για μια κοινωνική ΕΕ, έναν ευρωπαϊκό κατώτατο μισθό, ισχυρή Ευρώπη με ισχυρή φωνή στον κόσμο. Και προειδοποιεί για τον κίνδυνο οι εθνολαϊκιστές να καταστρέψουν την Ευρώπη. “Εάν παραμείνουμε αδιάφοροι και δεν πάμε να ψηφίσουμε, μπορεί να συμβεί αυτό που συνέβη και στις ΗΠΑ και στη Βρετανία με το Brexit”.
Το μεγαλύτερο πρόβλημά του είναι ότι ανήκει σε ένα κόμμα που θα χάσει στις εκλογές με πιθανό το ενδεχόμενο η απόσταση από το ΕΛΚ να αυξηθεί. Επίσης δεν υπάρχουν αριστερές κυβερνήσεις ανάμεσα στις χώρες που έχουν λόγο στην επιλογή υποψηφίου ως προέδρου της Κομισιόν.
Μια γυναίκα ένα κρυφό φαβορί
Η Μαργκαρέτε Βεστάγκερ δεν είναι επίσημα Spitzenkandidatin, αλλά ανήκει σε μιαν ομάδα 7 κορυφαίων υποψηφίων. Παρόλα αυτά η μέχρι τώρα Eπίτροπος Ανταγωνισμού από τη Δανία είναι το κρυφό φαβορί των Ευρωπαίων Φιλελεύθερων. Η 51χρονών πολιτικός διετέλεσε στη χώρα της υπουργός Οικονομίας και Εσωτερικών. Πολεμώντας τους ισχυρούς διαδικτυακούς κολοσσούς κατάφερε να κάνει όνομα και να γίνει δημοφιλής. Η ίδια θεωρεί ότι έχει έρθει ο καιρός για να γίνει μια γυναίκα πρόεδρος της Κομισιόν.
Παρά το ότι οι Φιλελεύθεροι κατέχουν την 4η θέση από πλευράς δύναμης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, έχει καλές πιθανότητες, γιατί εμφανίζεται ανοιχτή και προς τα δεξιά και προς τα αριστερά.
Το μειονέκτημα αυτής της υποψηφιότητας ακούει στο όνομα Μακρόν. Οι Φιλελεύθεροι ματαίως περίμεναν ότι το κόμμα του θα εντάσσονταν σε αυτούς. Ο ίδιος ο Γάλλος πρόεδρος έχει ταχθεί κατά της αρχής των Spitzenkandidaten και γι αυτό αναμένεται πιθανότατα να κάνει μετά τις ευρωεκλογές μια άλλη επιλογή ενός άλλου προσώπου.
Τα αουτσάιντερ
Απομένουν η γερμανίδα Σκα Κέλερ από τους Πράσινους μαζί με τον Ολλανδό Μπας Άικχουτ, ο Τσέχος Γιαν Ζαχραντίλ από τη Συμμαχία των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών και ο Ισπανοβέλγος Νίκο Κούε μαζί με την Σλοβένα Βιολέτα Τόμι από την ομάδα της Αριστεράς. Κανένας τους δεν έχει τη πιθανότητα να γίνει πρόεδρος της Κομισιόν.
