Γράφει ο Νίκος Τ. Παγώνης –Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μόντρεαλ Καναδά
Χρόνια τώρα αναζωπυρώνεται, από καιρό σε καιρό, το θέμα της ψήφου των αποδήμων. Η συνταγματική επιταγή παροχής ψήφου στους ‘Έλληνες πολίτες κατοίκων εξωτερικών έχει σκαλώσει στην ασυνεννοησία των κομμάτων και λόγω της απαίτησης ενισχυμένης πλειοψηφίας το θέμα δε φαίνεται να προχωράει πέρα από συζητήσεις και επιτροπές που νομοτελειακά οδηγούν το όλο θέμα στις καλένδες του ελληνικού κοινοβουλίου.
Με μία μόνο εξαίρεση: Την παροχή ψήφου στους Έλληνες κατοίκους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκεί, λόγω κοινοτικής νομοθεσίας υποθέτω, το θέμα έχει τακτοποιηθεί. Με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών καθορίζεται ο τρόπος και η μέθοδος μέσω της οποίας οι απόδημοι μπορούν να εξασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα. Τόσο απλό.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι υπάρχουν δύο κατηγορίες ψηφοφόρων, οι «καλοί» της Ευρώπης που δικαιούνται ψήφο και οι «κακοί» του υπόλοιπου κόσμου που όσο και να θέλουν να συμμετέχουν στα κοινά του τόπου, η κωλυσιεργία των κομμάτων τους υποβιβάζει σε απλούς παρατηρητές.
Η απορία είναι ότι, μιας και υπάρχει ο μηχανισμός ψηφοφορίας στο εξωτερικό γιατί να μην επεκταθεί και στους υπολοίπους εκτός ευρωπαϊκών συνόρων. Βέβαια, στις ευρωεκλογές τα κόμματα δεν διακινδυνεύουν την θέση τους από την προτίμηση των ψηφοφόρων, όπως πολύ πιθανόν να συμβεί με τις βουλευτικές και αυτό σίγουρα μετρά στις αποφάσεις τους. Ιδιαίτερα όταν επιβεβαιώνεται η προτίμηση των αποδήμων προς τη ΝΔ, όπως καταγράφηκε στις προχθεσινές ευρωεκλογές.
Κι εδώ φαίνεται πως εστιάζεται το όλο πρόβλημα: Όσο υπάρχει ο φόβος πως η ΝΔ πιθανόν να βγει ενισχυμένη από την ψήφο των αποδήμων τόσο η ιδιοτελής ασυνεννοησία των κομμάτων θα συνεχίζεται. Κι ας λέει το Σύνταγμα τι πρέπει να γίνει. Βλέπετε, το συμφέρον των κομμάτων πάνω απ’ όλα. Ακόμα κι απ’ το Σύνταγμα.
