Γράφει η Σοφία Λαλιωτίτη
Ξεκαθαρίζει το τοπίο στο ΚΙΝΑΛ. Η αποπομπή Βενιζέλου αποτελεί κίνηση ματ από την πρόεδρο Φώφη Γεννηματά. Στα γκρίζα χωράφια δεν κάνεις «μπαλώματα». Φυτεύεις νέους σπόρους και καθαρίζεις τον χώρο από τα καμένα.
Εκκαθάριση ή μάλλον ξεκαθάρισμα λογαριασμών με σκοπό να οδηγηθεί το κόμμα χωρίς το στρες των μετεκλογικών διλημμάτων. Το 7,5 % που απέσπασε το ΚΙΝΑΛ από τις ευρωεκλογές είναι μια καλή αφετηρία για να οδηγηθεί στην κάλπη των εθνικών εκλογών με την επιδίωξη της επιστροφής παλιών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που βρήκαν στέγη τα τελευταία χρόνια στον ΣΥΡΙΖΑ και είναι τώρα δυσαρεστημένοι από το κυβερνών κόμμα. Στη Χαριλάου Τρικούπη περίμεναν ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Αλλά έχουν μπροστά τους μια δεύτερη ευκαιρία.
Η αποπομπή Βενιζέλου ήταν “αναγκαίο κακό” για το ΚΙΝΑΛ . Υπαγορεύτηκε από τον κίνδυνο να συρθεί το κόμμα σε οποιαδήποτε μελλοντική συνεννόηση με την Νέα Δημοκρατία σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας. Σε αυτή την περίπτωση, οδηγός στο τραίνο θα ήταν ο Βενιζέλος. Τα σφυρίγματα εκκωφαντικά μπροστά στην ηθική συνθηματολογία του πρωτεργάτη: «Ακυβερνησία ίσον καταστροφή για τη χώρα». «Το συμφέρον του τόπου πάνω από τα κόμματα».
Η επανάληψη αυτού του λάθους ασυγχώρητη. Το ΚΙΝΑΛ προτίμησε να μην αφεθεί στην μοίρα του, όπως θα διαμορφωνόταν από τις μετεκλογικές συνθήκες. Γνωρίζει ότι ο ρόλος του ρυθμιστή του μετεκλογικού σκηνικού περνά μέσα από τη μη αυτοδυναμία της ΝΔ. Με έναν Βενιζέλο στο κόμμα, δεν μπορεί να έχει το ΚΙΝΑΛ ευελιξία. Ο ρόλος του Βενιζέλου ευνοούσε τη διατήρηση των αλληλοσυγκρουόμενων γραμμών.
Όπλισε στην καλύτερη στιγμή για να αποφύγει το ρίσκο της διάλυσης μετεκλογικά, υπό τον φόβο των αντιδράσεων και της διγλωσσίας στελεχών του απέναντι στο δίλημμα της συγκυβέρνησης.
Η Φώφη Γεννηματά γνωρίζει ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα επιδιώξει να κατοχυρώσει το ρόλο του, ως επικεφαλής του δημοκρατικού-προοδευτικού χώρου. Εξάλλου, διαθέτει o ίδιος άριστες σχέσεις με την σοσιαλδημοκρατία της Ευρώπης και το χάρισμα της διείσδυσης στο χώρο του αντιπάλου, όσο κανένας άλλος.
Πιο φυσιολογικό στα μάτια των ψηφοφόρων και πολλών στελεχών του ΚΙΝΑΛ θα ήταν να συνεργαστεί με τον Τσίπρα αλλά πρακτικά αυτό είναι αδύνατο. Μόνο με τον Μητσοτάκη, έχει αυτή την προοπτική , δεδομένου ότι η Νέα Δημοκρατία είναι πρώτο κόμμα. Αυτό όμως σημαίνει και την διάλυση του ΚΙΝΑΛ που είχε μόνο μια προοπτική:
Να απειλήσει τον ΣΥΡΙΖΑ από την θέση του τρίτου κόμματος ώστε να γίνει δεύτερο, όπως έχουν σχεδιάσει οι ονειροπόλοι της Κεντροαριστεράς, με τη δημιουργία ενός αντιδεξιού μετώπου, ενός ανοιχτού κέντρου, συμπόρευσης αριστερών προοδευτικών δυνάμεων.
Το πολιτικό σκηνικό έχει ήδη διαμορφωθεί. Τα μικρά κόμματα εξατμίζονται. Ο στόχος για διψήφιο ποσοστό για το ΚΙΝΑΛ είναι ακόμη δύσκολος. Ωστόσο, όλα μαζί τα κόμματα εξουσίας δεν συγκεντρώνουν ούτε 60% κι η πρόσφατη ιστορία μας έδειξε πως ένα κόμμα του 48% μπορεί να πάει στο 4% ή ακόμη και ένα κόμμα του 4% να φτάσει ραγδαία στο 36%!
