Γιατί είναι αναγκαία η αλλαγή με την ΝΔ

Χρόνος ανάγνωσης ⏰ 5 λεπτά

του Αναστάσιου Τσιπλάκου – Συμβούλου Στρατηγικής

H χώρα βρίσκεται σε μια αποφασιστική καμπή για την πορεία της. Τα βασικά ερωτήματα που θα έπρεπε να έχουν τεθεί στον προεκλογικό διάλογο και των οποίων η απάντηση γίνεται όλο και πιο δύσκολη, αλλά και επιτακτική είναι:

  • Ποια η πορεία της χώρας;
  • Ποια η θέση και ο ρόλος της στην Ευρωζώνη και κατ’ επέκταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
  • Πόσο θα την επηρεάσουν οι διεθνείς εξελίξεις;
  • Υπάρχει σχέδιο εξόδου της χώρας από την κρίση;
  • Είναι το παρόν πολιτικό σύστημα ικανό να εκπονήσει και να υλοποιήσει ένα τέτοιο σχέδιο;
  • Πόσο ακόμα θα αντέξει η ελληνική κοινωνία τη ραγδαία και βίαιη φτωχοποίηση και αποσύνθεσή της;

Ο κατάλογος των ερωτημάτων είναι μακρύς και δυσάρεστος.
Με βάση τη σχεδόν σουρεαλιστική πραγματικότητα που ζούμε, άλλωστε «Δεύτερη πια Φορά Αριστερά», η χώρα βιώνει πλέον μια οικονομική, κοινωνική και πολιτική ΕΝΔΟΡΗΞΗ, ανεξαρτήτως των προθέσεων των εταίρων ή/και δανειστών για την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και τη συνέχιση χρηματοδότησης των δανειακών υποχρεώσεών της.

Βασικό συστατικό της ΕΝΔΟΡΗΞΗΣ αποτελεί η -για άλλη μια φορά-  αποτυχία διαχείρισης της κρίσης και η ανεπιτυχής εφαρμογή από την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ του Μνημονίου 3, πολύ πιο επαχθούς από τα προηγούμενα, με αποτέλεσμα την ακόμη μεγαλύτερη αύξηση της υπερφορολόγησης, σε βαθμό πολύ πέρα των ρεαλιστικών φοροδοτικών δυνατοτήτων της πραγματικής οικονομίας.

Σε συνδυασμό με την περαιτέρω εμβάθυνση της υψηλής πραγματικής ύφεσης, τα υψηλά πραγματικά ποσοστά της ανεργίας και τη βίαιη φτωχοποίηση όλο και περισσότερων κοινωνικών ομάδων, καθώς και την εξάρθρωση της πλειοψηφίας των οικονομικών δομών και της επιχειρηματικότητας, λόγω και της ανυπαρξίας τραπεζικού συστήματος, η εικόνα της χώρας σήμερα είναι σχεδόν εφιαλτική.

Φόρος Εισοδήματος + 100% Προκαταβολή Φόρου + ΕΝΦΙΑ + Τέλος Επιτηδεύματος + Έκτακτη Εισφορά + Ασφαλιστικές Εισφορές + Μειωμένα Εισοδήματα = πάνω από το 100% της πλειοψηφίας των εισοδημάτων.

Και όλα αυτά για να στηριχθεί ένα αναποτελεσματικό κι ανάλγητο κράτος. Εάν σε όλα τα παραπάνω προστεθεί το αδιέξοδο των κόκκινων δανείων ιδιωτών κι επιχειρήσεων, η ασφυξία της οικονομίας επιβεβαιώνει τη συντελούμενη ΕΝΔΟΡΗΞΗ που επιτελείται και σιγά-σιγά αρχίζει να γίνεται αντιληπτή.

Τα πρώτα σημάδια εμφανή με την κατάρρευση της πλειοψηφίας των ΔΕΚΟ και την επαπειλούμενη χρεοκοπία των Ασφαλιστικών Ταμείων, αλλά και την ολοένα εντεινόμενη δυσλειτουργία του συνόλου των Δημόσιων Υπηρεσιών. Το δυσλειτουργικό κράτος κείτεται πια ημιπαράλυτο, έρμαιο των όποιων εξελίξεων.

Παράλληλα, οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις στην ευρύτερη περιοχή και η ολοένα εντεινόμενη απειλή του “μεταναστευτικού”, με τη μετατροπή της χώρας σε τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, εγκυμονούν κινδύνους που εάν δεν αντιμετωπιστούν με θάρρος και ρεαλιστικό σχεδιασμό, είναι πολύ πιθανό να εξαναγκάσουν τη χώρα σε εθνικές υποχωρήσεις από πάγιες θέσεις της και φοβάμαι σε ήττες -μικρές ή μεγάλες- στα εθνικά της μέτωπα.

Όλα τα παραπάνω και δυστυχώς πολλά περισσότερα, συνθέτουν ένα πλέγμα απειλών και κινδύνων, τόσο εσωτερικών όσο και εξωτερικών, που σε συνθήκες ΕΝΔΟΡΗΞΗΣ, εάν η χώρα δεν αλλάξει αντιμετώπιση και πορεία, υπάρχει ο κίνδυνος να κλιμακωθούν και δυστυχώς να οδηγήσουν στο χειρότερο δυνατό σενάριο.

Μέσα σε όλο αυτό το περιβάλλον, για να μπορέσει η χώρα να συνεχίσει να πορεύεται χωρίς σημαντικές δομικές αναταράξεις, απαιτούνται δύο κρίσιμοι παράγοντες: κυβερνητική σταθερότητα και πολιτικός χρόνος.

Χρειάζονται και πολλά άλλα, όμως οι δύο παραπάνω παράγοντες είναι οι πιο καθοριστικοί για να μην βρεθεί η χώρα στα πρόθυρα της πραγματικής διάλυσης.

Εγγύηση της πολιτικής σταθερότητας η ΝΔ

Στη δεδομένη χρονική στιγμή, το μόνο πολιτικό κόμμα που διαθέτει εκείνα τα χαρακτηριστικά τα οποία θα μπορούσαν να εγγυηθούν αυτούς τους δύο κρίσιμους παράγοντες, δηλαδή την πολιτική σταθερότητα και τον απαραίτητο πολιτικό χρόνο για τη χώρα, είναι η Νέα Δημοκρατία.
Όχι διότι διαθέτει μαγικές ικανότητες και πολύ καλά μελετημένο σχέδιο.

  • Αλλά διότι διαθέτει μια ξεκάθαρη στρατηγική και βούληση για τις αναγκαίες αλλαγές, σε όλα τα επίπεδα, σε σχέση με την ολοένα και περισσότερο βαλτώδη κατάσταση του σήμερα. Ίσως γιατί δεν υπάρχει και άλλη επιλογή.
  • Διότι είναι διατεθειμένη να τις επιχειρήσει -έστω και με δυσδιάκριτα αποτελέσματα.
  • Διότι είναι το μόνο πολιτικό κόμμα που έμεινε σχεδόν αλώβητο από τη δεκαετή κρίση, εστιασμένο σε βασικές αρχές, όπως ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας και η άρρηκτη σύνδεσή της με τη Δύση: γεωπολιτικά, οικονομικά, πολιτισμικά.
    Χωρίς ναι μεν αλλά, ίσως, μπορεί και θα δούμε.

Στη σημερινή συγκυρία, μόνο η Νέα Δημοκρατία μπορεί να εξασφαλίσει την πολιτική σταθερότητα και να κερδίσει η χώρα τον απαραίτητο χρόνο, μέχρι οι διεθνείς συνθήκες και η ωρίμανση της ελληνικής κοινωνίας της επιτρέψουν να επιχειρήσει ένα ουσιαστικό και ρεαλιστικό βήμα προς την έξοδο από την παρατεταμένη χρεοκοπία και το τέλμα που βρίσκεται σήμερα.

Κλείνοντας, θα ήθελα να παραθέσω δύο από τις πολλές και ουσιαστικές σκέψεις του σημαντικού Έλληνα διανοητή, Παναγιώτη Κονδύλη, οι οποίες σε πολύ μεγάλο ποσοστό απηχούν την ουσία και το περιεχόμενο των αναγκαίων αλλαγών που απαιτούνται για να μπορέσει επιτέλους η χώρα να ξεκολλήσει από την κατάσταση ΕΝΔΟΡΗΞΗΣ.

«Οι σύμμαχοι αξίζουν για σένα τόσο, όσο αξίζεις εσύ γι’ αυτούς. Καμιά συμμαχία και καμιά προστασία δεν κατασφαλίζει όποιον βρίσκεται μαζί της σε σχέση μονομερούς εξάρτησης.

Τα “δίκαια” της Ελλάδας δεν εντυπωσιάζουν κανέναν, όσο πίσω τους βρίσκεται ένας παρίας με διαρκώς απλωμένο το χέρι, κάποιος που ζει από δάνεια, επιδοτήσεις και “προγράμματα στήριξης”».

«Αν ο Ελληνισμός θέλει να επιβιώσει ως διακεκριμένη ταυτότητα, το πρώτο που θα έπρεπε να κάνει θα ήταν να παράγει όσα τρώει. Δεν εννοώ διόλου κάποιαν οικονομική αυτάρκεια με την παλιά έννοια, αλλά την απαλλαγή από την πολιτική και την πρακτική του παρασιτικού καταναλωτισμού.

Ένα βιώσιμο συλλογικό υποκείμενο οφείλει να εξάγει τουλάχιστον τόσα, όσα εισάγει, σ’ έναν ανοικτότερο κόσμο. Ειδάλλως, είναι αναπόφευκτη η πτώση στα κατώτερα σκαλιά του διεθνούς καταμερισμού της εργασίας, η καταχρέωση και η πολιτικοστρατιωτική εξάρτηση.

Τις τελευταίες δεκαετίες ο Ελληνισμός προχώρησε γρήγορα προς αυτή την κατεύθυνση. Η αναστροφή της απαιτεί γενναία παραγωγική προσπάθεια, προηγμένη τεχνογνωσία και ριζική θεσμική εξυγίανση, καθώς και ένα εκπαιδευτικό σύστημα εντελώς διαφορετικού επιπέδου».

*Ο Παναγιώτης Κονδύλης πέθανε το 1998 άγνωστος στην Ελλάδα και λοιδορούμενος από μεγάλο μέρος της εγχώριας «πνευματικής ελίτ».

Το 1981 απορρίφθηκε η υποψηφιότητα του ως τακτικού καθηγητή της Ιστορίας της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ωστόσο βρήκε την αναγνώριση που του άξιζε στη Γερμανία.

Για τις εργασίες του, του απονεμήθηκε το μετάλλιο Γκαίτε και το βραβείο Χούμπολντ. Κυρίως όμως το έργο του Παναγιώτη Κονδύλη είναι πια σημείο αναφοράς στους κύκλους της γερμανικής διανόησης…