Παρά τα επεκτατικά δημοσιονομικά μέτρα που θεσπίστηκαν τον περασμένο Μάιο και Ιούλιο τα οποία δεν είχαν προβλεφθεί στο ελληνικό Πρόγραμμα Σταθερότητας 2019-2022″, δεν έχει χαθεί η πιθανότητα να πιαστεί φέτος πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ
Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει τo νέο Τριμηνιαίο Δελτίο του Ελληνικού Δημοσιονομικού Συμβουλίου “Μακροοικονομικές και Δημοσιονομικές εξελίξεις”.
Στο Δελτίο γίνεται ειδική αναφορά στην πορεία των ληξιπρόθεσμων οφειλών. Όπως διευκρινίζεται: “Η αύξηση του αποθέματος των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων, σε σχέση με τον Δεκέμβριο του 2018, η οποία παρατηρείται προς το παρόν, θα επιβαρύνει το δημοσιονομικό αποτέλεσμα σε εθνικολογιστική βάση (ESA). Πρόκληση για την δημοσιονομική διαχείριση εξακολουθεί να είναι η συρρίκνωση του αποθέματος των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων κατά τη διάρκεια του 2019″.
Το Δημοσιονομικό Συμβούλιο επίσης κάνει σαφές ότι “η επίτευξη του στόχου για ετήσια μεγέθυνση άνω του 2% προϋποθέτει σημαντικά ισχυρότερες επιδόσεις το επόμενο εξάμηνο”. Επισημαίνει ακόμη ότι “προβληματισμό δημιουργεί η κάμψη στις πάγιες επενδύσεις και στην ιδιωτική κατανάλωση”.
Ακόμη αναφέρει τις πρώτες εκτιμήσεις της ΕΛΣΤΑΤ που δείχνουν ότι η αύξηση του ΑΕΠ επιταχύνθηκε με ρυθμό 1,9% το B’ τρίμηνο του 2019 έναντι του αντιστοίχου τριμήνου του 2018 · όπως και έναντι του Α’ τριμήνου οπότε η αύξηση είχε περιοριστεί στο 1,1%. Σε εξαμηνιαία βάση η πραγματική αύξηση του ΑΕΠ κυμαίνεται περί το 1,5%”.
Για την πορεία του ΑΕΠ αναφέρει ακόμη ότι “το β’ τρίμηνο του 2019 η τελική καταναλωτική δαπάνη ενισχύθηκε σε ετήσια βάση κατά 1,2%, ωθούμενη αποκλειστικά από τη δημόσια κατανάλωση (αύξηση κατά 5,3%) σε αντίθεση με την ιδιωτική κατανάλωση η οποία σημείωσε κάμψη 0,7%. Βελτιωμένο ήταν επίσης και το εξωτερικό ισοζύγιο με συρρίκνωση του ελλείμματος κατά περίπου €250 εκατ. σε σχέση με το β’ τρίμηνο του 2018″.
Ωστόσο το Δημοσιονομικό Συμβούλιο επισημαίνει ότι “διατηρείται η θετική εικόνα στην αγορά εργασίας, με το ποσοστό της ανεργίας να περιορίζεται τον Ιούνιο στο 17%”. Επίσης, “αισθητά μειωμένη είναι η δημιουργία νέων ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το ελληνικό Δημόσιο, σε σχέση με τα προηγούμενα έτη”.
Ειδική αναφορά γίνεται και στα ιστορικά χαμηλά επίπεδα στα οποία έχει βρεθεί η απόδοση του δεκαετούς ομολόγου του ελληνικού Δημοσίου.
