Ο Καναδάς αποκτά κυβέρνηση μειοψηφίας

Χρόνος ανάγνωσης ⏰ 3 λεπτά

Γράφει ο Νίκος Τ. Παγώνης  Τέως Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μείζονος Μόντρεαλ (ΕΚΜΜ)

Η 21η Οκτωβρίου αποδείχθηκε πλέον μέρα μερικής ήττας για τον παγκοσμίως δημοφιλή πρωθυπουργό του Καναδά, Τζάστιν Τρουντό. Ο χαρισματικός πολιτικός τελικά δεν κατάφερε να αναχαιτίσει τους τόνους χαρακτηρισμών, ψευδών ειδήσεων και απόπειρα σπίλωσης της προσωπικότητάς του, ούτε και να ανατρέψει την απογοήτευση για υποσχέσεις που δεν τήρησε,  χάνοντας τελικά την τεράστια πλειοψηφία που είχε εξασφαλίσει στις εκλογές του 2015 και  να οδηγηθεί  στην εκλογή 157 βουλευτών επί συνόλου 338.

Το αποτέλεσμα αυτό, παρόλο που τον καθιστά νικητή των εκλογών δεν του εξασφαλίζει απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή των Κοινοτήτων και τον υποχρεώνει εφεξής να συνεργάζεται με τα κόμμα της αντιπολίτευσης-εκτός βεβαίως των Τόρις, που ήδη αρνήθηκαν την οποιαδήποτε συνεργασία- χωρίς αυτό να εννοεί κυβέρνηση συνασπισμού.

Κυβερνήσεις μειοψηφίας δεν είναι πρωτόγνωρες στην καναδική πολιτική σκηνή και, κατά κάποιον τρόπο, ευνοούν μια πιο πλατιά διακυβέρνηση αντικατοπτρίζοντας επιθυμίες και πολιτικές πέρα από στενές ιδεολογίες και νοοτροπίες του ενός κόμματος.

Τ’ αποτελέσματα των χθεσινών εκλογών- νίκη των δημοσκοπικών εταιριών  που τα προέβλεψαν με ακρίβεια- παρουσίασαν έντονα τη διαφορετικότητα των περιφερειών του Καναδά.

Στο Κεμπέκ, το εθνικιστικό-αποσχηματικό  κόμμα αναβιώνει και στις δυτικές επαρχίες Αλμπέρτα και Σασκάτσουαν, οι Λίμπεραλ του Τρουντό  δεν καταφέρνουν να εκλέξουν ούτε ένα βουλευτή!

Στο μεν Κεμπέκ κυριάρχησε η αντίθεση στην πολιτισμική πολιτική και η προστασία του περιβάλλοντος εναντίον στην παραγωγή πετρελαίου και στη διακίνησή του μέσω αγωγού και οι δύο δυτικές επαρχίες  «τιμώρησαν» τους Λίμπεραλ γιατί δεν υποστήριξαν έντονα  την παραγωγή και διακίνηση του πετρελαίου που αυτές  παράγουν.

Τελικά τη “νύφη φαίνεται ότι πλήρωσαν” οι Νέο Δημοκράτες του Τζαγκμιτ Σινγκ, η εμφάνιση του οποίου με τουρμπάνι ώθησε τους ψηφοφόρους στο Κεμπέκ πίσω στο εθνικιστικό κόμμα και υποβιβασμό στην τέταρτη θέση στο κοινοβούλιο.

Σε γενικές γραμμές τα αποτελέσματα των καναδικών εκλογών  δεν ξέφυγαν κατά πολύ από το τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο με τους ψηφοφόρους να στρέφονται εναντίον στα μέτρα λιτότητας που υποστήριζαν οι Τόρις (συντηρητικοί), στην αθρόα είσοδο προσφύγων και  μεταναστών (Λίμπεραλ) στην αποστροφή του λαϊκισμού και ακροδεξιών τάσεων (Λαϊκό κόμμα του Καναδά), στην άνοδο των εθνικιστικών διαθέσεων  και στη διατήρηση τρόπου ζωής (Μπλοκ Κεμπεκουά, Κεμπέκ).

Εν τέλει, το παράδοξο των εκλογών είναι ότι κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας λίγο απασχόλησε τους ψηφοφόρους η οικονομική ευρωστία της χώρας, η σωρεία κοινωνικών παροχών και η προσπάθεια, αν και περιορισμένη, αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, αλλά η κυριαρχία των περιφερειακών διαφορών, τα «καμώματα» του Τρουντό είκοσι χρόνια πριν και η σωρεία ψευδών, μισό αληθειών, προσβολών και λοιπών απεχθών συμπεριφορών, αγνώστων στην Καναδική πραγματικότητα.

Το επόμενο σύντομο χρονικό διάστημα, πάντως, θα δείξει  το δρόμο που θα πάρει η διακυβέρνηση της χώρας με κυβέρνηση μειοψηφίας, αν και παραδείγματα του παρελθόντος οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ουδέν κόμμα επιθυμεί εκλογές ξανά  και ότι για τα επόμενα δύο χρόνια τουλάχιστον η κυβέρνηση του Τρουντό θα διατηρηθεί στην εξουσία.