Γράφει ο Αντώνης Λαζαρής
Ας γυρίσουμε πίσω στο χρόνο.Το μακρινό 1965 λαμβάνει χώρα ένας σκληρός αγώνας δρόμου στο Πέραμα για το ποιο θα είναι το πρώτο επιβατηγό/οχηματαγωγό κλειστού τύπου που θα “πέσει πρώτο” στο νερό.
Νικητής σε αυτή τη μάχη αναδεικνύεται το “Άννα Μαρία”. Η νίκη, όπως, αποδεικνύεται κυριολεκτικά “πύρειος νίκη” καθώς το πλοίο πέφτει από τα “βάζα” και ανατρέπεται. Με τα πολλά στήνεται ξανά στα πόδια του αλλά η φήμη του έχει λαβωθεί.
Στις γραμμές από Πάτρα για Σάμη-Ιθάκη, από Πάτρα για Πόρο-Σάμη-Ιθάκη και από Πόρο για Ζάκυνθο δεν θα κάνει σπουδαία πράγματα. Μετά από λίγους μήνες το πλοίο θα αποδρομολογηθεί για να καταλήξει τελικά στο λιμάνι της Ραφήνας με το όνομα “Μεγαλόχαρη” και σε γραμμή από Ραφήνα για Άνδρο-Τήνο.
Ο μεγάλος νικητής είναι το “Κεφαλληνία”. Το πλοίο της οικογένειας Στρίντζη θα καθιερωθεί στη γραμμή από Πάτρα για Σάμη-Ιθάκη. Υπήρχε για χρόνια και ένα δρομολόγιο άγονης γραμμής όπου το πλοίο έφτανε μέχρι την Κέρκυρα συνδέοντας όλα σχεδόν τα νησιά του Ιονίου. Η επιτυχία του είναι πρωτόγνωρη και θα κρατήσει τα ηνία στη γραμμή μέχρι το 1991.
Το πλοίο αγαπήθηκε όσο λίγα. Η Strintzis Lines ήταν μία εξαιρετική εταιρεία. Η παρουσία της ξεκίνησε στις γραμμές της Κεφαλλονιάς το 1960 με τη δρομολόγηση του “Αγιος Γεράσιμος” και τερματίστηκε με το “Κεφαλλονιά” και το “Ionian Sun” το 2000.
Για σαράντα χρόνια είχα την απόλυτη κυριαρχία. Κανένας ανταγωνιστής δεν κατάφερε να σταθεί απέναντι στα λευκά και στην πορεία μπλε πλοία της εταιρείας με το “Σ” στην τσιμινιέρα.
Οι τοπικές αρχές, το ΚΤΕΛ και άλλοι παράγοντες ευνοούσαν πάντα τα πλοία των αδελφών Στρίντζη.
Το παρασκήνιο ήταν πάντα πλούσια στα γαλαζοπράσινα νερά του Ιονίου.Το 1992 το πλοίο δρομολογήθηκε για λίγο από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας για τα λιμάνια του Ιταλικού Νότου δίχως ιδιαίτερη επιτυχία.
Και το 1993 το πλοίο πέρασε στην πλοιοκτησία της Ναυτιλιακής Εταιρείας ΚΑΤΑΠΟΛΙΑΝΗ Ν.Ε. πάρνοντας το όνομα “ΕΞΠΡΕΣ ΠΑΡΟΣ”.
Στη φωτό βλέπουμε το πλοίο στο λιμάνι της Σύρου στις 10 Μαρτίου 1998 όταν εκτελούσε ενδοκυκλαδικά δρομολόγια.
Το 1999 πουλήθηκε στην Victoria Passenger Marine Transport Ltd με έδρα το Dar es Salaam της Τανζανίας παίρνοντας το όνομα “ZAHARA”. Ξεκίνησε δρομολόγια συνδέοντας το Dar el Salaam της Τανζανίας με το MTwara της Ζανζιβάρης.
Το τέλος του ήταν άδοξο. Το πλοίο εγκαταλείφθηκε στο λιμάνι Dar es Salaam μέχρι το τέλος του.
