Ειδικού συνεργάτη
Όλα ξεκίνησαν όταν ο πολιτικός σχολιαστής και επικοινωνιολόγος James Carville, ανέλαβε την προεκλογική καμπάνια του Μπιλ Κλίντον για την προεδρία με αντίπαλο τον πατέρα Μπους.
Η φράση «Είναι η οικονομία, ηλίθιε», που είχε ως στόχο να καταδείξει τις κακές επιδόσεις της διακυβέρνησης Μπους στην οικονομία, αποτέλεσε ένα από τα τρία βασικά σημεία της εκστρατείας του Κλίντον.
Αν και έχουν περάσει πολλά χρόνια από την εποχή εκείνη το μοτό : «Είναι η οικονομία, ηλίθιε», συνεχίζει σταθερά να είναι πάντα ιδιαίτερα επίκαιρο.
Πάρτε για παράδειγμα τα λιμάνια και ειδικότερα το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης που όπως όλα δείχνουν θα είναι το πρώτο λιμάνι που θα ιδιωτικοποιηθεί εντός του επομένου εξαμήνου του 2020.
Το γεγονός πως το εν λόγω λιμάνι, όπως επανέλαβε για άλλη μια φορά ο Πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα κ. Τζέφρυ Πάιατ σε συνέντευξη του στο ΑΠΕ, το θέλουν οι Αμερικάνοι, ενώ την φράση : «Είναι η οικονομία ηλίθιε», την ανακάλυψαν Αμερικανοί για αμερικανικές Προεδρικές εκλογές, θα μπορούσε να το πει κανείς και διαβολική σύμπτωση, ή καλύτερα πως η εκδίκηση (της οικονομίας) είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο…
Έχοντας ως δεδομένο, την απερίγραπτη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με την οικονομία, δεν μας προκαλούν ουδεμία έκπληξη οι θέσεις που διατυπώνουν ολοένα και συχνότερα τώρα τελευταία στελέχη του για το μέλλον των λιμανιών.
Πάρτε για παράδειγμα τις δηλώσεις της βουλευτή Έβρου του ΣΥΡΙΖΑ κυρίας Νατάσας Γκαρά οι οποίες φιλοξενούνται στον ιστότοπο “evrosonline” (https://evrosonline.gr/n-gkara-xepoyloyn-ta-limania-kai-ta-s/) σύμφωνα με τις οποίες : «…η Κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται σήμερα να προκαλέσει ένα δεύτερο καίριο και πιθανότατα «τελειωτικό» χτύπημα σε όλα τα Περιφερειακά Λιμάνια της χώρας, μεταξύ αυτών και της Αλεξανδρούπολης…»
Παρακάμπτοντας την κουραστικά επαναλαμβανόμενη επιχειρηματολογία περί ξεπουλημένων λιμένων που αίφνης θυμήθηκαν οι σύντροφοι στον ΣΥΡΙΖΑ και που είχαν ξεχάσει όταν ξεπούλαγαν αυτοί πρώτοι τα πλειοψηφικά πακέτα των μετοχών των λιμανιών του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, θέλουμε να σταθούμε σε ένα σημείο της επιχειρηματολογίας αυτής.
Λέει λοιπόν η κυρία Γκαρά : «…Η νέα τροπολογία που κατέθεσε ο Υπουργός Ναυτιλίας, κ. Πλακιωτάκης και προβλέπει ως ανώτατο όριο ανταποδοτικού τέλους 5%, αγνοώντας τη βιωσιμότητα του Οργανισμού Λιμένος, έρχεται να δημιουργήσει τετελεσμένα, οδηγώντας σε οικονομική ασφυξία και απώλεια θέσεων εργασίας.
Πιο συγκεκριμένα, η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με βασικό σκοπό τη βιωσιμότητα των Οργανισμών Λιμένα, την προστασία της δημόσιας περιουσίας και την ισορροπία των τοπικών οικονομιών, είχε προβλέψει ότι σε περίπτωση υποπαραχωρήσεων δραστηριοτήτων, το ύψος του ανταποδοτικού τέλους, που καταβάλει στον Οργανισμό ο παραχωρησιούχος, δύναται να υπερβαίνει το 5% των ετήσιων ακαθάριστων εισπράξεων (του υποπαραχωρησιούχου) «αν με αντικειμενικό τρόπο τεκμηριώνεται ότι διακυβεύεται η βιωσιμότητα του Οργανισμού Λιμένος…»
Όλο αυτό που μόλις διαβάσατε συνοψίζεται στο εξής :
Ας υποθέσουμε πως έχετε ένα σουβλατζίδικο. Ξέρετε ότι θα πληρώσετε ένα Χ ενοίκιο, και έναν Ψ φόρο για την επιχειρηματική δραστηριότητα σας, 10%, 20%, 30%. Βάλτε ότι θέλετε.
Το ξέρετε από την αρχή και πριν ανοίξετε το σουβλατζίδικο και έτσι όπως κάθε σώφρων σουβλατζής – επιχειρηματίας, κάνετε και τα κουμάντα σας.
Το σουβλάκι σας πρέπει να κάνει τόσα ευρώ ώστε η τελική τιμή του να καλύπτει τις υποχρεώσεις σας απέναντι στους εργαζόμενους σας, στα ασφαλιστικά ταμεία, στην εφορία, κ.ο.κ., στον ιδιοκτήτη του καταστήματος, αλλά και απέναντι σε εσάς που έχετε επενδύσει σε αυτό το σουβλατζίδικο και φιλοδοξείτε να ζήσετε και την οικογένεια σας από αυτό.
Αυτή είναι η λογική εκδοχή της ιστορίας.
Πάμε όμως τώρα να δούμε τι μας λέει η κυρία Γκαρά.
Μας λέει τα εξής απίθανα : «…Λοιπόν φίλε θες να ανοίξεις σουβλατζίδικο ε ; Άκου πως πάνε τα πράγματα.
– Πρώτον, για να ανοίξεις σουβλατζίδικο εδώ που είναι πέρασμα θα μας δώσεις αέρα κανά ψιλό…
– Δεύτερον, θα χρησιμοποιήσεις τους εργαζόμενους που θα σου πούμε εμείς.
– Τρίτον, επειδή εδώ η γειτονιά έχει έξοδα, κάθε χρόνο θα μας δίνεις ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ένα 5% του τζίρου σου ώστε να μην έχουμε μαύρες τρύπες.
– Τέταρτον, δεν ξέρουμε να σου πούμε από τώρα πόσα θα δίνεις τελικά ως ενοίκιο κάθε χρόνο. Ξεκίνα εσύ να επενδύεις και εδώ είμαστε. Δεν θα χαθούμε.
– Πέμπτον, επειδή είμαστε αριστεροί θα διοικούμε εμείς το σουβλατζίδικο σου. Εμείς θα αποφασίζουμε πόσα τραπέζια θα έχεις. Αν θα είναι αριστερά ή δεξιά του καταστήματος. Αν θα έχουν πάνω τους πλαστικά ή χάρτινα τραπεζομάντηλα. κ.α.
Και σας ρωτάμε : Ποιος άνθρωπος θα φτιάξει ένα σουβλατζίδικο το οποίο θα διοικούν άλλοι, θα έχει εργαζόμενους που θα διορίζουν άλλοι, θα πουλάει σουβλάκι που θα του λένε οι άλλοι πως θα το φτιάχνει και το κυριότερο, κάθε χρόνο δεν θα ξέρει πόσα θα πρέπει να τους δώσει ως ενοίκιο.
Δεν θέλουμε να αρχίσουμε να μιλάμε για περίεργα πράγματα και μπερδέψουμε την κυρία Γκαρά, όπως π.χ. για business plan, cash flow, rotation, investment και άλλα τέτοια ξενικά.
Το πρόβλημα τώρα είναι πως ως αριστερή που είναι πιστεύει – ακράδαντα – πως οι άλλοι είναι ηλίθιοι και αδυνατούν να καταλάβουν την διαλεκτική μέθοδο τύπου ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με την οποία : «…ΟΚ ξεπουλήσαμε τα λιμάνια, σας γονατίσαμε στους φόρους, αλλά σας γλυτώσαμε από τους κακούς δεξιούς που σας έπιναν το αίμα…».
Η παλιά γνωστή και ενίοτε χαριτωμένη, αριστερή ιστορία δηλαδή…
