Γράφει η Σοφία Λαλιωτίτη
Είμαστε μια -κατά τα λοιπά- ευρωπαϊκή χώρα που διαθέτει μακράν το χειρότερο εκπαιδευτικό σύστημα.
Απαξιωμένο από πολιτικούς, καθηγητές, μαθητές και γονείς.
Δυστυχώς, αυτή είναι η αλήθεια. Μια σκληρή αλήθεια, καρπός βιωματικής εμπειρίας από γονιό δύο νέων παιδιών, μαθητών που επί χρόνια φοιτούν στα δημόσια σχολεία της χώρας, φυσικά παράλληλα με τα φροντιστήρια…
Και αναρωτιέται ο κάθε γονιός : Γιατί η ελληνική εκπαίδευση παραμένει τόσο «μπάχαλο»; Και προσπαθεί να εντοπίσει τις αιτίες, τοποθετώντας τες και αυτές, στις γενικότερες παθογένειες της Ελλάδος.
Ωστόσο, αναρωτιέται επίσης γιατί δεν βρέθηκε κάποιος, όλα αυτά τα χρόνια, να καταγγείλει στα ευρωπαϊκά δικαστήρια την παραβίαση του Συντάγματος που ορίζει την παροχή δωρεάν παιδείας για όλους τους πολίτες Και εν τέλει ποιος παραβιάζει το Σύνταγμα ; Η Πολιτεία ; Οι γονείς ; Και οι δύο μαζί ;
Διότι το να μιλάμε για δωρεάν παιδεία στην Ελλάδα μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να το δει κανείς. Από το Γυμνάσιο και μετά, κάθε Σεπτέμβριο, όλοι οι γονείς απευθυνόμαστε στα φροντιστήρια για την εγγραφή των παιδιών μας στο νέο σχολικό έτος.
Όσοι από εμάς αντέχουν οικονομικά, προτιμούν τα «ιδιαίτερα» μαθήματα, τα οποία όπως γνωρίζουν οι πάντες δεν συνοδεύονται από απόδειξη παροχής υπηρεσιών. Μαύρα αφορολόγητα τεράστια ποσά, στις τσέπες των καθηγητών.
Στην τάξη της Γ’ Λυκείου, το μάθημα μπορεί να φτάσει και άνω των 50 ευρώ την ώρα! Ειδικά, εάν ο καθηγητής διαθέτει το «παράσημο» της πολυετούς εμπειρίας και ο μαθητής έχει υψηλό στόχο, το κόστος της ώρας μπορεί να φτάσει σε απίστευτα επίπεδα.
Η εισαγωγή στο ΕΜΠ ή στην Ιατρική ή σε κάποια άλλη σχολή με υψηλό προφίλ, κοστίζει μία μικρή περιουσία στους γονείς, χωρίς φυσικά να εγγυάται κανείς για το αποτέλεσμα. Και βεβαίως ουδείς από τους γονείς διανοείται να διαμαρτυρηθεί γι΄αυτή την κατάσταση γιατί τότε θα κατηγορηθεί ότι αδιαφορεί για το μέλλον του παιδιού του…
Την κάθε φορά όμως που αλλάζει η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, έχουμε μια νέα κατάσταση. Ο κάθε νεόφερτος στο υπουργείο Παιδείας θέλει να αφήσει το στίγμα του αδιαφορώντας ή αγνοώντας τις περισσότερες φορές τον αντίκτυπο που έχει στην Ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα στις νέες γενιές το… «όραμά» του.
Αφαιρεί ή προσθέτει άθλιες πινελιές, σε ένα άθλιο σύστημα σε μια κίνηση που θυμίζει το γνωστό ανέκδοτο, σύμφωνα με το οποίο, στον οίκο ανοχής που δεν δουλεύει, αντί να αλλάξουν τις «κυρίες», αλλάζουν τις κουρτίνες…
Οι «παρεμβάσεις» αυτές συνήθως αποτελούν αναμασήματα από παλαιότερες παρεμβάσεις που εφαρμόστηκαν και απέτυχαν.
Πάρτε για παράδειγμα την απόφαση της υπουργού Παιδείας κυρίας Κεραμέως σύμφωνα με την οποία επιστρέφει η Τράπεζα Θεμάτων για τα παιδιά του Λυκείου.
Ένα μέτρο που έχει εφαρμοστεί και στο παρελθόν και απέτυχε, καθώς το 70% των μαθητών έμενε μετεξεταστέο και έδινε πάλι εξετάσεις τον Σεπτέμβριο για να περάσει την τάξη, επανέρχεται στο προσκήνιο με την κυρία Κεραμέως να πιστεύει ότι έφερε την επανάσταση στην δημόσια εκπαίδευση.
Πρόκειται για μία απόφαση που ενισχύει ακόμη περισσότερο την λειτουργία των φροντιστηρίων, καθώς οι επιδόσεις των μαθητών δεν επιδοτούνται από το σχολικό περιβάλλον.
Προφανώς, η κ. Κεραμέως έχει τον ίδιο σύμβουλο με εκείνον που είχε και η κυβέρνηση Σαμαρά, με αποτέλεσμα να προωθεί ξανά τα ίδια αποτυχημένα μέτρα, πιστεύοντας ότι μέσω αυτών θα καταφέρει να δημιουργήσει σχολεία πρότυπα, όπως συμβαίνει και σε άλλες χώρες.
Δεν τολμάει να κάνει ριζικές τομές στην εκπαίδευση και θεωρεί ότι η καλύτερη διαδρομή, είναι να γίνουν τα παιδιά πειραματόζωα.
Αρκεί να φανταστεί κανείς, ότι στο μάθημα της πληροφορικής στα λύκεια της χώρας, διδάσκεται στον πίνακα με κιμωλία, καθώς υπολογιστής δεν υπάρχει ούτε για δείγμα!
Ας επιλύσει τα προβλήματα που κληρονόμησε με τα ΤΕΙ που ξαφνικά έγιναν Πανεπιστήμια. Ας ασχοληθεί δυναμικά με την τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση με πιλότο την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ γι’αυτά τα σχολεία που σήμερα αντί να προσφέρουν ικανούς τεχνίτες, έχουν εξελιχθεί σε χώρο στάθμευσης των «κακών» ή αδιάφορων μαθητών που θέλουν απλά να τελειώνουν με το Λύκειο.
Την κάθε φορά, που έχουμε μια νέα κυβέρνηση, ξέρουμε ότι θα αλλάξει το σύστημα. Οι πρώτες παρεμβάσεις στοχεύουν συνήθως τις Πανελλήνιες εξετάσεις, «κάτι μπαίνει, κάτι βγαίνει».
Την μια αφαιρείται ο συντελεστής βαρύτητας μπαίνει η προσμέτρηση της βαθμολογίας στις τάξεις του Λυκείου και ούτω κάθε εξής.
Άτολμες μεθοδεύσεις συνδυασμένες με απίστευτη απειρία, που εύλογα δημιουργούν την εντύπωση ότι η κυρία Κεραμέως ηγείται του Υπουργείου, αποξενωμένη από τα πραγματικά προβλήματα της δημόσιας εκπαίδευσης.
Και κάπως έτσι καταλήγουμε σε μια χώρα, στην οποία οι μαθητές εισάγονται στα πανεπιστήμια κατευθείαν από τα φροντιστήρια και όχι από τα σχολεία.
Σε αυτή την χώρα, τα σχολεία είναι εντελώς άχρηστα, απεναντίας κουράζουν τον μαθητή γιατί επιβάλλεται να φοιτά σε αυτά για να μην μείνει από απουσίες. Αλλά το γνωστικό πεδίο του διευρύνεται – δυστυχώς – μόνο στις αίθουσες των φροντιστηρίων ή στα ιδιαίτερα μαθήματα στο σπίτι του.
Και επειδή η κ. Κ εραμέως αγνοεί την πραγματικότητα και ίσως ποτέ να μην διαβάσει αυτό το κείμενο αγωνίας από ένα γονιό 17χρονου που προετοιμάζεται για πανελλήνιες εξετάσεις, ας της δώσω μερικά μόνο στοιχεία από το προφίλ του μαθητή Γ ‘Λυκείου που ονειρεύεται να μπει πανεπιστήμιο και η οικογένεια του δυσκολεύεται να τον στείλει για σπουδές στο εξωτερικό.
*Η ύλη των 4 μαθημάτων είναι τεράστια. Γίνεται αγώνας δρόμου για να την αφομοιώσει ο μαθητής μέσα σε μια χρονιά. Συνήθως, αυτό είναι ακατόρθωτο!
Η προετοιμασία αρχίζει από την Β λυκείου! Ας είναι καλά τα φροντιστήρια. Σε πολλά ιδιωτικά σχολεία, αρχίζουν την προετοιμασία από την Α Λυκείου! Και δεν φτάνει αυτό. Και ενώ περίμενε κανείς ότι η Κεραμέως θα μείωνε την ύλη των μαθημάτων, τελικά την αύξησε ακόμη περισσότερο !
*Άμεση συνέπεια του μεγάλου όγκου της ύλης, είναι ο μαθητής της Γ’Λυκείου να γίνει φυτό στο διάβασμα. Σπάμε ρεκόρ στην καρέκλα… Οκτάωρο και βάλε!
Προσέξτε τώρα! Ξυπνά στις 7 για να πάει στο σχολείο, στο οποίο τα παιδιά όλες τις ώρες των μαθημάτων κοιτάνε το ταβάνι. Μάθημα δεν γίνεται… είτε ο καθηγητής είναι αδιάφορος είτε γίνεται φασαρία μέσα στην τάξη.
Οπότε ο μαθητής μέχρι τις δύο το μεσημέρι που σχολάει, έχει χάσει εντελώς τον χρόνο του. Γυρίζει σπίτι, τρώει και αμέσως μετά κατευθείαν στο φροντιστήριο. Οι φροντιστηριακές ώρες για την Γ΄Λυκείου είναι περίπου 15 με 17 ώρες την εβδομάδα!
Αμέσως μετά το φροντιστήριο, επιστρέφει στο σπίτι, ξεκουράζεται λίγο με το κινητό, πίνει ένα χυμό και ρίχνεται στο διάβασμα μέχρι τις 12 τα μεσάνυχτα. Πολλά παιδιά που στοχεύουν ιατρική, πέραν του φροντιστηρίου κάνουν και ιδιαίτερα!
*Δράμα και τα Σαββατοκύριακα. Ο μαθητής κάθε Κυριακή πρωϊ καλείται να γράψει διαγώνισμα στα φροντιστήρια που φοιτά, οπότε η προηγούμενη μέρα, δηλαδή το Σάββατο είναι σκληρό διάβασμα για το τεστ συν τα υπόλοιπα μαθήματα.
Μακάρι η μέρα να είχε και άλλες ώρες!! Σάββατο βράδυ θέλει να βγει με τους φίλους και δεν έχει το κουράγιο. «Τέζα» στο κρεβάτι, παρέα με το κινητό. Άσε τα νεύρα.. από την εξάντληση αλληθωρίζει!
Και φυσικά, ένας 17άρης που πρέπει να αθλείται, αυτό αποτελεί όνειρο θερινής νυχτός. Απαγορεύεται αυστηρά η άθληση σε αυτή την ηλικία: Πανελλήνιες. Η πιο σκληρή δοκιμασία
*Η ψυχολογία του μαθητή είναι στα τάρταρα! Στην αρχή της χρονιάς είχε συνέχεια θερμοκρασία 37 και κάτι. Βρε τι έχει! Τι έχει!
Μας εξήγησε ο γιατρός, ότι τα παιδιά σε αυτή την ηλικία, που στοχεύουν σε μια καλή θέση σε πανεπιστήμιο, αρρωσταίνουν συχνά, λόγω του έντονου στρες.
Πέφτει η άμυνα του οργανισμού λόγω της κόπωσης από το διάβασμα. Μας είπε ότι, τα παιδιά της Γ Λυκείου παθαίνουν συχνά σκωληκοειδίτιδα ή πρόβλημα με τις αμυγδαλές.
Γονείς διηγούνται ότι τα παιδιά τους, που προετοιμάζονταν για πανελλήνιες, έκαναν συχνά εμετούς καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς και είχαν πόνους στην κοιλιά. Αιτία; Το άγχος και ορισμένες φορές, οι χαμηλές επιδόσεις σε ορισμένα διαγωνίσματα. Εκεί να δεις …πανικός σε όλο του μεγαλείο!
Τώρα, αν εσείς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, εξακολουθείτε να θέλετε να δώσει το παιδί σας πανελλήνιες εξετάσεις, τότε σίγουρα είσαστε και είμαστε όλοι μας μαζοχιστές.
Ευτυχώς, το μόνο καλό που έκανε φέτος η Κεραμέως είναι η δυνατότητα να απουσιάσει το παιδί από το σχολείο για μία εβδομάδα, εάν δικαιολογήσει τις απουσίες γιατρός με την έξαρση της γρίπης.
Ευτυχώς… μία εβδομάδα να διαβάζει από το πρωί και όχι μεταμεσονύκτια!!
Κατά τ’ άλλα, λάβετε υπόψιν σας ότι οι Έλληνες μαθητές στο πλαίσιο διεθνών μελετών , όπως αυτές που προέκυψαν από τον μαθητικό διαγωνισμό PISA κατατάσσονται στο επίπεδο της Χιλής, της Σλοβακίας και της Βουλγαρίας.
Σε παλαιότερη συνέντευξη του, ο καθηγητής Γεώργιος Μπαμπινιώτης είχε δηλώσει ότι το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας χαρακτηρίζεται από έναν ξηρό φορμαλισμό και μια τυποκρατία. Φορτώσαμε το “ανύπαρκτο” σχολείο με όγκους γνώσεων κι παράγουμε μαθητές παπαγαλάκια!
