Σε μία προσπάθεια να εκβιάσει την ΕΕ, το καθεστώς Ερντογάν ανακοίνωσε ότι δεν θα εμποδίζει τη ροή των προσφύγων-μεταναστών προς την Ευρώπη μέσω Ελλάδας. Συνδέει, μάλιστα, την ανακατάληψη του Ιντλίμπ από τον συριακό στρατό με ένα νέο κύμα προσφύγων, το οποίο –όπως εμμέσως πλην σαφώς ανακοίνωσε– θα το στρέψει προς την Ευρώπη. Μέχρι στιγμής, πάντως, αυτοί που συρρέουν στον Έβρο και στα μικρασιατικά παράλια προέρχονται από τα κέντρα φιλοξενίας που υπάρχουν στην Τουρκία και μεταφέρθηκαν προς τα δυτικά όχι μόνο με την ανοχή, αλλά και την υποστήριξη του τουρκικού κράτους.
Εάν η Ιντλίμπ πέσει, όπως όλα δείχνουν, το καθεστώς Άσαντ θα έχει ενισχυθεί αποφασιστικά και είναι επόμενο να ζητήσει την αποχώρηση του τουρκικού στρατού και από τις περιοχές που έχει καταλάβει στη βόρεια Συρία.
Από στρατιωτικής άποψης, το κρίσιμο ζήτημα είναι το ποιος ελέγχει τον εναέριο χώρο της Συρίας. Αυτός τώρα ελέγχεται από τους Ρώσους και τον Άσαντ και είναι κλειστός για τα τουρκικά μαχητικά. Το γεγονός αυτό καθιστά τις τουρκικές δυνάμεις στη Συρία ευάλωτες στις επιθέσεις του συριακού στρατού.
Η στρατηγική του Ερντογάν για ζώνη κατοχής στον βορρά της Συρίας προσέκρουσε στην προέλαση του στρατού του Άσαντ. Έχει γίνει ξεκάθαρο ότι στο Ιντλίμπ δοκιμάζονται τα όρια της επεκτατικής στρατηγικής του Ταγίπ Ερντογάν.
Βλαντιμίρ Πούτιν και Ταγίπ Ερντογάν είχαν καταλήξει σε μία συμφωνία για την εγκατάσταση τουρκικών παρατηρητηρίων στην περιοχή, αλλά η δυναμική των συγκρούσεων την έχει ακυρώσει.
Τα στρατηγικά συμφέροντα Ρωσίας και Τουρκίας στη Συρία, εξάλλου, είναι αντικρουόμενα. Η Ρωσία έχει ως στόχο την ακεραιότητα της Συρίας και μάλιστα υπό το καθεστώς Άσαντ, ενώ η Τουρκία επιδιώκει να εδραιώσει και μονιμοποιήσει την κατοχή της στη βόρεια Συρία, εγκαθιστώντας εκεί σουνίτες πρόσφυγες και μετανάστες.
Ο Ταγίπ Ερντογάν είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Βλαντιμίρ Πούτιν σε μία προσπάθεια εξεύρεσης λύσης. Από την άλλη πλευρά, όμως, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ ξεκαθάρισε ότι είναι νόμιμο δικαίωμα του συριακού στρατού να ανακαταλάβει το Ιντλίμπ.
ΝΑΤΟ και ΗΠΑ υποστήριξαν ρητορικά την Τουρκία, παρότι είναι ο εισβολέας σε μία γειτονική ανεξάρτητη χώρα. Προφανώς το έκαναν για να διευρύνουν το ρήγμα στις ρωσοτουρκικές σχέσεις, αλλά αυτό δεν μειώνει τον υποκριτικό χαρακτήρα αυτής της ρητορικής. Το κρίσιμο είναι πως η Δύση ξεκαθάρισε πως δεν πρόκειται να εμπλακεί στρατιωτικά στη Συρία για να βοηθήσει έμπρακτα τις εκεί τουρκικές δυνάμεις.
