Ο περασμένος Ιούλιος ήταν ο δεύτερος θερμότερος που καταγράφηκε ποτέ στην Ευρώπη και ο τρίτος παγκοσμίως. Το νότιο τμήμα της Γηραιάς Ηπείρου βρέθηκε στο επίκεντρο αυτού του ακραίου καύσωνα, του χειρότερου εδώ και 30 χρόνια σε Τουρκία και Ελλάδα, ανακαλώντας στη μνήμη στη χώρα μας το εφιαλτικό καλοκαίρι του 1987, όταν έχασαν τις ζωές τους πάνω από 1.500 άνθρωποι από τις πυρκαγιές.
Μολονότι, λοιπόν, η αιτία για τις πυρκαγιές αποδίδεται σε εμπρησμούς και φυσικά αίτια, όπως οι κεραυνοί, ωστόσο η ακραία ζέστη αύξησε την έντασή τους κι είναι ο πραγματικός ένοχος της καταστροφής, ο λόγος που τουλάχιστον 55% περισσότερες εκτάσεις αποτεφρώθηκαν στην Ευρώπη μέχρι τις 5 Αυγούστου σε σύγκριση με τον μέσο όρο της περασμένης δωδεκαετίας.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της DW, υφιστάμενες πολιτικές αντιμετώπισης πυρκαγιών δεν έχουν επικαιροποιηθεί, ώστε να λαμβάνουν υπόψη τον αντίκτυπο της υπερθέρμανσης του πλανήτη στην ευφλεκτότητα δασικών ή εγκαταλελειμμένων αγροτικών περιοχών που συναντώνται με επεκτεινόμενα αστικά κέντρα. «Στις περισσότερες περιοχές της Μεσογείου, οι τρέχουσες πολιτικές αντιμετώπισης πυρκαγιών είναι γενικά πολύ επικεντρωμένες στην καταστολή και δεν προσαρμόζονται πλέον στη συνεχιζόμενη παγκόσμια αλλαγή», ανέφεραν οι συντάκτης φετινής μελέτης με θέμα «Κατανόηση των αλλαγών στις πυρκαγιές στη Νότια Ευρώπη».
Ο ρόλος της κλιματικής αλλαγής
Αν και οι αποτεφρωμένες περιοχές στη Μεσόγειο μειώθηκαν κάπως τα τελευταία 40 χρόνια, αυτό οφείλεται κυρίως σε πιο αποτελεσματικές προσπάθειες ελέγχου των πυρκαγιών, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Περιβάλλοντος.
Η υπερθέρμανση του πλανήτη αυξάνει τη συχνότητα και τη σφοδρότητα των καιρικών συνθηκών που ευνοούν τις πυρκαγιές παγκοσμίως, όπως είδαμε τα τελευταία χρόνια στα πύρινα μέτωπα στην Καλιφόρνια και την Αυστραλία. Και αναπόφευκτα η κλιματική αλλαγή επέτεινε τον κίνδυνο δασικών πυρκαγιών σ’ ολόκληρη την Ευρώπη, ακόμη και σε κεντρικές και βόρειες περιοχές της.
Οι ξηρασίες ρεκόρ και οι ακραίοι καύσωνες που πλήττουν φέτος τη Μεσόγειο αποτελούν τον απόηχο όσων συνέβησαν το 2018, όταν σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Περιβάλοντος «περισσότερες χώρες παρά ποτέ βρέθηκαν αντιμέτωπες με μεγάλες πυρκαγιές». Οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα δεν μειώνονται με αρκετά ταχύ ρυθμό ώστε να περιοριστεί αυτή η υπερθέρμανση του πλανήτη, παρά τις συμφωνίες για το κλίμα, όπως εκείνη των Παρισίων και η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία. «Εκπονούν σχέδια, καθορίζουν στόχους, αλλά δεν αναλαμβάνουν πραγματικά δράση», λέει ο κλιματολόγος του Helmholtz Centre for Ocean Research, Μοτζίμπ Λατίφ. «Από το 1990 οι παγκόσμιες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα αυξήθηκαν κατά 60%», προσθέτει σημειώνοντας ότι οι εκπομπές αυτές αναμένεται να αυξηθούν και φέτος μετά τα lockdown και την επιβράδυνση της οικονομίας λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού.
