Σύμφωνα με την έκθεση Pathway to Net Zero Emissions της DNV, που δημοσιεύτηκε πριν από τη διάσκεψη κορυφής για το κλίμα COP28, ο περιορισμός της υπερθέρμανσης του πλανήτη στους 1,5°C στον χρόνο που έχει τεθεί παραμένει μια “εξαιρετικά απίθανη” πιθανότητα. Απαιτούνται δραστικά μέτρα και μόνιμες περικοπές στις εκπομπές για να φτάσουμε στο καθαρό μηδέν το 2050.
Σύμφωνα με την έρευνα που είδε το φως της δημοσιότητας μόλις χθες, “κάθε περιοχή πρέπει να κάνει περισσότερα και να δράσει πιο γρήγορα, και παρόλο που κάθε περιοχή πρέπει να υπερβεί τις τρέχουσες φιλοδοξίες της και να τις εκπληρώσει, θα ισχύουν διαφορετικά χρονοδιαγράμματα”. Με βάση την αρχή της UNFCCC (Σύμβαση Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή) της κοινής αλλά διακριτής ευθύνης για την επίτευξη του καθαρού μηδενός, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι ο κύριος μοχλός για την πορεία των εκπομπών μέχρι το 2050. Όλες οι περιφέρειες πρέπει να επιτύχουν τους καθαρούς μηδενικούς στόχους τους πολύ νωρίτερα από επί του παρόντος προγραμματίζεται: ΟΟΣΑ πριν από το 2045, η Κίνα πριν από το 2050 και ο υπόλοιπος κόσμος πριν από το 2060, αναφέρει η έκθεση.
«Για να φτάσουμε στο παγκόσμιο καθαρό μηδέν το 2050, οι περιφέρειες υψηλού εισοδήματος και οι κορυφαίοι τομείς ζήτησης πρέπει να προχωρήσουν περαιτέρω και ταχύτερα», δηλώνει ο Remi Eriksen, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του Ομίλου DNV. «Όλες οι περιφέρειες πρέπει να επιτύχουν τους καθαρούς μηδενικούς στόχους τους σχεδόν δέκα χρόνια νωρίτερα από τις δηλωμένες φιλοδοξίες».
Η αναφορά Pathway to Net Zero Emissions της DNV είναι συνοδευτική της αναφοράς Energy Transition Outlook και απεικονίζει την πιο εφικτή διαδρομή της DNV για την επίτευξη καθαρών μηδενικών εκπομπών έως το 2050 και τον περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη στους 1,5°C. Καθώς οι εκπομπές CO2 αναμένεται να φτάσουν σε επίπεδα ρεκόρ το 2023 και να κορυφωθούν σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα το επόμενο έτος, απαιτούνται άμεσες και μόνιμες περικοπές στα ορυκτά καύσιμα.
Αυτό πρέπει να καταστεί δυνατό με την αποτελεσματική και γρήγορη αντικατάσταση του πετρελαίου, του φυσικού αερίου και του άνθρακα από ανανεώσιμες πηγές ηλεκτρικής ενέργειας, υδρογόνου και βιοκαυσίμων, αλλά ένα πλήρως απαλλαγμένο από ορυκτά ενεργειακό σύστημα μέχρι το 2050 φαίνεται ότι δεν είναι εφικτό. Ως εκ τούτου, μια τεράστια προσπάθεια δέσμευσης και αφαίρεσης άνθρακα είναι απαραίτητη για την αντιστάθμιση των υπόλοιπων εκπομπών CO2 από τα ορυκτά καύσιμα και της αναπόφευκτης «υπερβολής» του προϋπολογισμού άνθρακα, ο οποίος θα εξαντληθεί έως το 2030.
Σύμφωνα με την DNV, θα χρειαστεί να αφαιρέσουμε 6 γιγατόνους (Gt) εκπομπών ετησίως μεταξύ 2050 και 2100 για να πετύχουμε τον στόχο του 1,5°C. Αυτό είναι υψηλού κινδύνου και εξαρτάται από την κλιμάκωση μη αποδεδειγμένων τεχνολογιών, όπως η άμεση σύλληψη αέρα και η βιοενέργεια με δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα, αλλά δεν υπάρχει εύλογο μονοπάτι προς το καθαρό μηδέν χωρίς την απομάκρυνση του CO2 από την ατμόσφαιρα.
Μεμονωμένα και συλλογικά, οι οδικοί χάρτες που περιγράφονται στην έκθεση είναι πιθανοί αλλά πολύ σκληροί. Τίποτα τέτοιας κλίμακας δεν έχει επιχειρηθεί ποτέ. Η επιτυχής εφαρμογή τους θα απαιτήσει σημαντικές συνεισφορές από την τεχνολογία και τη χρηματοδότηση, μια εξαιρετική πρόοδο στην ενέργεια, το κλίμα, τις βιομηχανικές και οικονομικές πολιτικές και αλλαγές συμπεριφοράς. Επιπλέον, αυτές οι αλλαγές και οι μειώσεις εκπομπών πρέπει να συμβαίνουν ταυτόχρονα.
